Schronisko

Drogę do schroniska dziewczyny przeszły praktycznie w milczeniu. Można było wyczuć napięcie, które powstało na skutek jednego pytania. Obie dziewczyny nie wiedziały co powiedzieć. Co jakiś czas Julia zerkała na Maję ale ta szła ze wzrokiem wbitym w drogę przed siebie.

- Przepraszam za tamte pytanie. Nie chciałam by tak wyszło. - powiedziała zatrzymując się przy głównej bramie do schroniska. Z daleka słyszała już szczekanie psiaków. - Jeśli chcesz możesz iść do domu. Nie zmuszam Cię byś na siłę tu ze mną przychodziła.

- Nie. Wszystko w porządku. - odpowiedziała szatynka i lekko się uśmiechnęła.

Julia uznała, że nie będzie się z nią kłócić. Otworzyła więc bramę i obie weszły do środka. Postanowiły, że najpierw pójdą do biura. Gdy weszły do budynku usłyszały rozmowę dwóch mężczyzn. Julia stanęła jak wryta gdy zobaczyła, że to Wiktor rozmawia z pracownikiem schroniska.

- A to właśnie jest ta panienka, dla której tu jestem. - wyjaśnił Wiktor wskazując dłonią blondynkę. Julia szybko otrząsnęła się z szoku i podeszła do mężczyzn.

- Co ty tutaj robisz? - wypaliła niezadowolona.

- Przyszedłem tylko załatwić sprawy biurowe. Nie masz jeszcze 18-nastu lat. Nie mogła byś sama adoptować zwierzątka moja droga. - wyjaśnił z przyjaznym uśmiechem. - Proszę o wybaczenie. Czasami nie potrafimy się dogadać. - wyjaśnił jeszcze pracownikowi. Julia dopiero teraz przypomniała sobie, że nie są sami w pomieszczeniu. Spojrzała przestraszona na Majkę ale ta nic nie dała po sobie poznać.

- Gdy będzie już panienka gotowa proszę przyjść do tamtego pokoju. - powiedział nieznany mężczyzna wskazując jedne z drzwi na przeciwko.

Julia dopiero teraz na niego spojrzała. Miał ciemne oczy w czarnych oprawkach gęstych rzęs. Czarne włosy lekko opadały na czoło. Uśmiech nie schodził mu z ust. Blondynka odruchowo sama też się uśmiechnęła. Widać było, że mężczyzna lubił swoją pracę. Pożegnał się z Wiktorem i poszedł w kierunku, który wskazał.

- Ale ciacho. - usłyszała podekscytowany głos Majki. Julia spojrzała na nią zaśmiała się.

- Załatwiłem już wszystkie formalności. Możesz wybrać takiego psa jaki ci się podoba. - przerwał im Wiktor.

- Pan pewnie jest kuzynem Juli, który się nią opiekuje. - wypaliła nagle Majka. Blondynka spojrzała na nią zaskoczona. Czy ona nie czuje ten wyższości, która od niego bije? Nie boi się go?, pomyślała. - Ja jestem Maja, jej nowa przyjaciółka. - dodała i wyciągnęła dłoń w geście powitania. Mężczyzna zmierzył ją wzrokiem po czym uśmiechnął się i delikatnie uścisnął jej dłoń.

- A więc Julia coś o mnie mówiła. Mam na imię Wiktor. - powiedział ciepłym głosem. - Jestem zdziwiony, ponieważ w domu jest bardzo buntownicza i nie mamy zbyt dobrego kontaktu ze sobą. - dodał spoglądając na blondynkę. Julia widziała w jego oczach tylko złośliwość i głód, mimo że pił jej krew praktycznie zaraz przed wyjściem. - Zostawiam panienki same. Mam jeszcze coś do załatwienia na mieście. Życzę miłej nauki. - dodał i pożegnał się.

- Byłaś bardzo przyjazna dla niego. - powiedziała pochmurnie blondynka spoglądając na przyjaciółkę.

- Wydawało mi się, że gdzieś go już widziałam. - odpowiedziała zamyślona. - Ale to nie ważne. Chodźmy zabrać stąd jakąś pociechę dla ciebie. - dodała i pociągnęła Julię w kierunku wskazanych wcześniej drzwi.

Dziewczyny weszły do środka roześmiane. Nagle rozpoczęło się ujadanie kilku psów na raz. Julia podeszła do pierwszego z boksów. Znajdował się tam dość duży piesek z bardzo puchatą sierścią. Na widok dziewczyny zaczął ochoczo podskakiwać i poszczekiwać jak inne psy.

- O boże jakie one są słodkie. - usłyszała za plecami ociekający miodem głoś przyjaciółki.

- One wszystkie są bardzo urocze. - usłyszały nagle męski głos i obie spojrzały na chłopaka, którego widziały w korytarzu. Julia podeszła do niego i wyciągnęła dłoń.

- Jestem Julia. - powiedziała. Chłopak uścisnął lekko jej dłoń. - A to moja przyjaciółka Maja.

- Ja mam na imię Maciek. Miło mi was poznać. - powiedział ściskając dłoń szatynki. - Twój opiekun pozwolił ci wybierać ze wszystkich psów jakie mamy. Papierki są już uzupełnione. Zostało ci tylko dokonać wyboru.

- To nie będzie proste. - zauważyła Majka.

- Szukam raczej nie dużego psa. To ja będę się nim opiekować i wyprowadzać na spacery, a nie wyglądam na szczególnie silną. Chciałabym też żeby piesek był spokojny ale nie leniwy. Wiesz, żeby miał w sobie trochę energii, którą mnie zarazi. - powiedziała Julia szeroko się uśmiechając.

- Widzę, że dobrze sobie przemyślałaś jakiego chcesz pupila. - zauważył chłopak. - To dobrze. Zawęzi to nasz trop poszukiwań idealnego psa dla ciebie. Wiktor wspomniał też żeby nie był to szczeniak.

- Tak. Chodzę do szkoły, a mój kuzyn nie podjął by się opieki nad taką kruszynką. - wyznała Julia. On potrafi zając się tylko sobą, dodała w myślach.

- Spokojnie. Na pewno coś znajdziemy dla ciebie. - powiedziała Maja po czym zaczęły poszukiwania idealnego prezentu.

~~~

Po prawie godzinie wybierania dziewczynom w końcu udało się wyjść ze schroniska. Julia wybrała nie dużego kundelka i pstrokatym umaszczeniu i jednym opadającym uszku. Łasuch, bo właśnie tak się wabił piesek, podskakiwał ucieszony na dwóch łapkach prosząc swoją nową panią by go pogłaskała. Ze schroniska dostali mała wyprawkę w której znajdowała się smycz, leżysko dla psa oraz psia karma. Dziewczyna pozwoliła Majce prowadzić pieska na smyczy, a sama wzięła to co dostały ze schroniska.

- Jest idealny. - zaśmiała się Julka.

- Będzie ci z nim wesoło. - zaśmiała się szatynka bawiąc się z Łasuchem. - Julia? - zapytała po chwili poważnym głosem.

- O co chodzi? - wyszeptała blondynka.

- Gdy będziemy u mnie w domu chciała bym ci coś powiedzieć o sobie. Ale nie chcę by to coś sprawiło, że nie będziesz chciała się ze mną już przyjaźnić. - wyznała.

Julia spojrzała na nią trochę przestraszona. To coś poważnego skoro aż tak się boi, pomyślała. Dziewczyna uśmiechnęła się szeroko.

- No mam nadzieję, że nikogo nie zabiłaś. - zaśmiała się w odpowiedzi. - Na pewno będziemy przyjaciółkami na zawsze. - dodała jeszcze i ruszyły do domu Majki by się uczyć.